Z wielkim zainteresowaniem śledzę Pańską sprawę od chwili pozbawienia Pana pracy, w skutek zwolnienia dyscyplinarnego pod chybionymi zarzutami.

Z pewnością jest to sprawa,w której wciąż pojawia się bardzo obszerny szereg pytań. Bardzo niezrozumiałym jest okres, w którym to Pan pozbawiony środków do życia oczekiwał na sprawiedliwość. Z doświadczenia oraz wiedzy, jaką posiadam informuję, że Sąd Najwyższy wielokrotnie już przypominał w swoim orzecznictwie,że postępowania w sprawach pracowniczych według zamierzeń ustawodawcy winny się toczyć szybko tak, aby wadliwe decyzje pracodawców,zwłaszcza w zakresie nawiązania i rozwiązania stosunku pracy,mogły być w krótkim czasie od ich podjęcia ocenione przez Sąd i w razie potrzeby skorygowane. Służą temu określone rozwiązania prawne.

Zgodnie z utrwalonym stanowiskiem Sądu Najwyższego, z art.45 ust.1 Konstytucji RP oraz art.6 Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i podstawowych Wolności sporządzonej w Rzymie dnia 4 listopada 1950r.(Dz.U.z 1993r.Nr61,poz.284 ze zm.) wynika obowiązek takiego organizowania systemu jurysdykcyjnego ,aby właściwe Sądy mogły podołać rozstrzyganiu spraw sądowych w rozsądnych terminach. Jest to szczególnie konieczne przy rozstrzyganiu spraw, które w wewnętrznym porządku prawnym uzyskały w specjalnych procedurach gwarancje sprawności i szybkości postępowań sądowych. Do takich spraw należą m.in. sprawy z zakresu prawa pracy,które wymagają niezwłocznego wstępnego badania sprawy (art.467 Kodeksu Postępowania Cywilnego) podejmowania przez Sąd czynności wyjaśniających(art.468Kpc),a przede wszystkim ustanawiają obowiązek wyznaczenia terminu pierwszej rozprawy tak, aby od daty wniesienia pozwu lub odwołania do wyznaczenia rozprawy nie upłynęło więcej niż dwa tygodnie, chyba, że zachodzą nadzwyczajne,tj. nie dające się usunąć przeszkody (art.471 Kpc). Te procesowe dyrektywy mają odpowiednie zastosowanie do postępowania przed Sądem drugiej instancji (art.391&1Kpc).

W kręgu znajomych oraz przyjaciół z dziedziny prawa analizuję problematykę, z którą Pan się napotkał i pragnę Pana poinformować, że obowiązuje ustawa z dnia 17 czerwca 2004 roku o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki.(Dz.U.Nr 179,poz.1843). Wypada również nadmienić, że Trybunał Konstytucyjny w wyroku z 27 listopada 2007r.,sygn.akt SK 18/05(Dz.U.Nr225,poz.1675:OTK-A 2007,Nr10,poz128) orzekł,że ugruntowana w orzecznictwie Sądowym interpretacja art.58 Kodeksu pracy,która ogranicza roszczenia z tytułu niezgodnego z prawem rozwiązania umowy o pracę do trzech wynagrodzeń, jest niezgodna z Konstytucją RP. Narusza, bowiem prawa majątkowe pracownika i jest sprzeczna z zasadami sprawiedliwości społecznej. Zdaniem Trybunału, odszkodowanie przewidziane w Kodeksie pracy nie wyłącza możliwości dochodzenia dalej idących roszczeń. Z uchwały Sądu Najwyższego z 9 czerwca, 2009r., II PZP 6/09 wynika, że Sądy powszechne powinny przychylać się do żądań osób bezprawnie zwolnionych, co do przyznania im odszkodowania wyższego niż to, które przewiduje Kodeks Pracy, więc wszystko w Pańskich rękach, a zapewniam, że w przypadku, który dotyczy Pana ewidentnie bez podstaw pod fałszywymi zarzutami pozbawiono Pana pracy oraz środków do życia na wiele miesięcy.

Szanowni Czytelnicy, Panie Mateuszu o pewnych incydentach należy rozmawiać głośno nazywając rzeczy, czyny po imieniu, pozwana spółka Denso próbowała w sposób absurdalny, w wolnym i demokratycznym państwie prawnym pozbawić Mateusza Gruźle jego konstytucyjnych i niezbywalnych praw, wolności i swobód obywatelskich.

Powróćmy do oceny stanu faktycznego Praw Obywatelskich we współczesnej Polsce. Na początku zasad ogólnych Konstytucji zapisano:

Konstytucja Rzeczpospolitej Polskiej wprowadza jako podstawę relacji pomiędzy jednostką, a państwem podmiotowość jednostki we wszystkich sferach życia. Konstytucyjna koncepcja praw człowieka oparta została na liberalnej teorii praw jednostki. Obecna konstytucja wyróżnia oprócz praw obywatela, prawa człowieka, traktując je jako pierwotne wobec państwa. Kategorie praw i wolności zawarte w rozdziale II dzieląc je na:

1. Poszanowanie podstawowych praw obywatelskich i wolności politycznych

A. Prawo do równego traktowania

B. Wolność sumienia i wyznania

C. Wolność słowa i prawo do informacji

D. Wolność zgromadzeń, prawo do zrzeszania się

E. Prawo do prywatności

F. Prawa wyborcze

G. Sprawy obywatelstwa polskiego. Ochrona praw Polaków za granicą

- prawa obywatelskie

- prawa polityczne

- prawa ekonomiczne, społeczne i kulturalne

-Prawo do składania petycji i skarg

Każdy obywatel ma prawo wystąpić na zasadach określonych w ustawie do Rzecznika Praw Obywatelskich z wnioskiem o pomoc w ochronie swoich wolności lub praw naruszonych przez organy władzy publicznej. Ponadto, w 1993 roku Polska ratyfikowała Europejską Konwencję Praw Człowieka, uważaną za najskuteczniejszy międzynarodowy system ochrony praw i wolności człowieka. Konwencja istnieje od 40 lat, a siedzibą jej organów jest Strasbourg.

Następną instytucją dbającą o przestrzeganie praw człowieka w Polsce, jest założony w 1983 roku Komitet Helsiński ( powstały na mocy Aktu Końcowego KBWE z Helsinek z 1975 roku). Jego głównym zadaniem jest zbieranie materiałów dotyczących nieprzestrzegania i łamania praw człowieka.

Jak widać, praw i wolności obywatele Polski mają wiele. Również organów stojących nad ich ochroną nie brakuje. Jednak czy wszystkie są w należyty sposób przestrzegane i chronione, pokazuje życie i każdy mijający dzień.

Źródło: email przuysłany do redakcji bloga pracowniczego, Autor tekstu: "Profesor".